Birinci yılın sonunda, çocuğun sindirim organları da gelişmiştir. Küçük çocuk artık daha katı yiyecekleri ve çeşitli gıda maddelerini rahatlıkla yiyebilir. Bu arada, boy uzaması ve kilo artışı epey yavaşlamış, bebeklik döneminde, vücutta bulunan fazla yağlar erimiş, yağların yerini adaleler almıştır. Vücut ağırlığının her kilosu için gerekli kalori ihtiyacı da azalmıştır.
Dişlerin çıkmasıyla çocukta çiğneme yeteneği gelişir. Çocuk henüz iki yaşındayken, yemek seçme eğilimi gösterir. Örneğin, çocuk çoğu kez et ve balıktan hoşlanmaz, ama her iki gıdanın da küçük çocuk için gerekli olduğunu bilen annenin bu isteksizliği ustalıkla yenmeye çalışması gereklidir. Kimi zaman, kendine özgü tadı olan et ve balık çeşitlerini bir süre için yedirmemek genellikle olumlu sonuçlar verir.
Etin yağlı kısımlarının, sinirlerinin, deri ve kemiklerinin dikkatle ayıklanması, hoşlanılmayan yemeğin beğenilmesini sağlayabilir. İster soğuk ister sıcak olsun, çocuk sütü severek içmiyorsa, sütün, içine meyve suyu ya da kakao katılarak, muhallebi ya da yoğurt ve ayran şeklinde verilebilmesi mümkündür.
Çocuğun yiyecekleri değişik ve görünümleri iştah açıcı olmalıdır. Yemek saatlerinin düzenli olması da iştah yönünden çok önemlidir. Yemek aralarında öteberi yenmesi, sağlıklı ve iştahlı bir çocuğun bile iştahını kesmeye yeterlidir. Öğün adedi, ikinci yıl içinde dörtten üçe indirilir. Ama öğle yemeğinden önce ve akşam üstü çocuğa hafif bir kahvaltı vermelidir. Kahvaltı meyve, yağlı ekmek, bisküvi olarak verilebilir.
